Fair Chase. Myśliwskiego bambizmu cz. IIa

Dlaczego praktykowanie szczelania do zajączków tudzież innych ptaszków wyłącznie wtedy, gdy są w ruchu, wciąż cieszy się uznaniem zarówno nadwiślańskich buców w zielonych kapelusikach, jak i – podobno – nadzorującego ich Ministra Środowiska? Dlaczego nie decydują względy „humanitarno-racjonalne”? Przecież szansa na szybkie, pewne zaciukanie szaraka maleje wraz ze wzrostem każdego km/h. Czyżby polowało się po to, by bydlątka okaleczyć i nie wrzucić do gara?

Czy wszyscy mają zajoba?

W pewnym sensie tak.

Warto jednak przyjrzeć się, skąd akurat taki a nie inny sposób postrzegania myślistwa przez samych zainteresowanych siem wziął. Przelećmy więc mamusię historię, sięgając niezbyt głęboko – do połowy XIX wieku. Może nawet wcześniej. Patrząc na przeciętny wiek rodzimych buców, niewykluczone, że któryś z nich już wtedy śmigał po botanice z dwururką. Tak czy siak mniej więcej w tym okresie miały miejsce pewne wydarzenia:

1) przede wszystkim – myśliwi dostali do łapek nowoczesną broń, która wyparła – wątpliwej przydatności na małe i szybko poruszające się cele – „skałkówkę”. Tak wyposażony mógł zaciukać znacznie więcej w znacznie krótszym czasie – zwłaszcza gdy „cuś” siedziało. Buce zaczęli siem rumienić i samoograniczać, „oszczędzając” zwierzynę poprzez strzelanie do niej w warunkach, w których trudniej było ją trafić. Zakładany w ten sposób niższy odstrzał służył również zagwarantowaniu „odnawialności”.

2) na powyższe nałożyło się sportowe podejście do polowania, które przyszło z Wysp. Nie było sztuką zaszczelić bydlątka jak siedzi. Co innego gdy zapier….la. To był wyczyn. A w sporcie liczy się właśnie wyczyn. Prawdziwi dżentelmeni… wiadomo….

Podejście to z czasem ewoluowało i zostało uregulowane – z pewnymi pragmatycznymi elementami. Lis na ten przykład był rzadszy, więc zasada dawania szansy już nie obowiązywała. Podobnie było z ptactwem – można prać tylko w locie, ALE… do niektórych. Gęsi, a dawniej głuszce i cietrzewie na zasadę fair-play nie miały co liczyć, gdyż szanse sportowo nastawionego buca drastycznie malały. Najwidoczniej aż tak durni, by zrezygnować z łupu w imię „dania gadzinie szansy”, nosiciele zielonych kapelutków nie byli…

Zmieniły się czasy, zmieniło się podejście to zwierząt… Zamiast do gołębi, szczyla się do rzutków…

Zaś buce w zielonych kapelusikach z 50-letnim doświadczeniem łowieckim i 30 kg nadwagi nie radzą sobie z balansowaniem między tym, co było kiedyś a tym, co jest dziś. I pan Minister też.

ALE, ALE... (cdn)